Marta Castelo, Untitled, 2022

Δάφνη Κλάγκου, Powerplay, 2022

Kωνσταντίνος Κανταρτζής, The path, 2021

Βιβή Κασαρά, Capricious, 2021

Virginia Frois, Chrysalis, 2022

Γιώργος Αλεξανδρίδης / Giorgos Alexandridis, Snapshots, 2012

Επιμέλεια: Γιώργος Αλεξανδρίδης

Στην έκθεση με τίτλο Dialogues in Clay εκθέτουν έργα κεραμικής γλυπτικής έλληνες και πορτογάλοι καλλιτέχνες. Η κεραμική είναι μια πανάρχαια τέχνη που εκτός από το να χρησιμοποιείται στην καθημερινή ζωή είχε και προεκτάσεις στον άλλο κόσμο.

Η Marta Castelo είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα της γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας. Παρουσιάζει μια κεραμική γραφή της οποίας τα όρια είναι ένα κομμάτι χαρτί. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η καλλιτέχνης δημιουργεί προσωπικά ιδεογράμματα και πολλά άλλα αρχαϊκά σύμβολα.

Ο Κωνσταντίνος Κανταρτζής στήνει ένα διάδρομο από κεραμικά τούβλα πάνω στα οποία έχει αποτυπώσει το σχήμα παλαιών κλειδιών. Ο διάδρομος είναι χωρίς αρχή και τέλος. Αυτή η συλλογή κλειδιών προέκυψε με αφορμή ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στον ίδιο πηγαίνοντας να εξετάσει το σώμα μιας νεκρής γυναίκας η οποία στο στήθος της είχε τυλιγμένο σε ένα κομμάτι ύφασμα το κλειδί του πατρικού της σπιτιού στην Σμύρνη. Αυτό το γεγονός έδωσε το κίνητρο στον καλλιτέχνη να επινοήσει αυτήν την διαδρομή γεμάτο ίχνη του παρελθόντος.

Η Βιβή Κασαρά σχεδιάζει με πηλό κεφάλια κριαριών τα οποία είναι πολύ εκφραστικά τόσο από τον σχεδιασμό τους όσο και από τον τολμηρό χρωματισμό τους. Τα πολύχρωμα κεφάλια των Αιγόκερων δεν είναι καθόλου απειλητικά. Σύμφωνα με τον μύθο του αστερισμού, ο αιγόκερως ήταν μισό ψάρι μισό τράγος. Ανακαλώντας σε αυτόν τον μύθο η καλλιτέχνης τοποθετεί φύκια γύρω από τα κεφάλια του υβριδικού αυτού ζώου. Το στήσιμο αυτού του μυθολογικού αστερισμού είναι συμβατό με την ιστορία από όπου προήλθε.

Η Πορτογαλίδα Virginia Frois είναι ερευνήτρια στο Vicarte de Lisboa. Παρατηρεί την φύση και οι χρυσαλίδες της προκύπτουν από αυτή την παρατήρηση. Για την καλλιτέχνιδα η χρυσαλίδα που παρουσιάζει βασίζεται πάνω στην έννοια της μεταμόρφωσης. Στην έκθεση η Frois στήνει την κεραμική χρυσαλίδα να κρέμεται από μια ξύλινη διχάλα. Το χρώμα του πηλού αλλά και ο όγκος της χρυσαλίδας μας κάνει να σκεφτούμε πώς αυτό το τόσο ευαίσθητο κουκούλι παίρνει αυτή την στέρεη μορφή αλλά τόσο επίφοβη να σπάσει.

Η Δάφνη Κλάγκου τοποθετεί έναν κόκκινο λαγό να κρέμεται με την βοήθεια ενός σκοινιού. Η εικόνα αυτή από μόνη της θα μπορούσε να ήταν δραματική. Όμως το χρώμα της και η επιλογή του κόκκινου βελούδου αποδίδει έναν φανταστικό χαρακτήρα και για αυτό λιγότερο αποτροπιαστικό Οι κεραμικοί κύβοι της Κλάγκου αποτελoύν ένα παιχνίδι παζλ. Κάθε πλευρά των κύβων παρουσιάζει και μια διαφορετική εικονογράφηση η οποία βασίζεται σε σχέσεις εξουσίας.

Ο Γιώργος Αλεξανδρίδης είναι επίκουρος καθηγητής κεραμικής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας. Με την σειρά Snapshots κινείται με την λογική της φωτογραφίας. Πρόκειται για ένα σύνολο έργων που εξελίσσεται από το 2012 ως σήμερα. Ο καλλιτέχνης επινοεί την κατάρρευση σπιτιών ή ακόμη την σύγκρουση δυο αυτοκινήτων. Διαπραγματεύεται έννοιες όπως το εφήμερο, την αφήγηση ή ακόμη και το στιγμιαίο επεισόδιο.

Η έκθεση μέσα από διαφορετικά στην σύλληψη τους έργα, καταφέρνει να αποδώσει μια όψη διαφορετικών εκφάνσεων της κεραμικής γλυπτικής.

Xριστίνα Πετρηνού